Το τέλος μια σχέσης | Χωρισμός

Το τέλος μια σχέσης | Χωρισμός. Και ξάφνου νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν. Η ανάσα σου να κόβεται. Οι άμυνες σου να σε εγκαταλείπουν. Η ψυχή σου ξαφνικά να γεμίζει από τα πιο αντιφατικά και έντονα συναισθήματα από ποτέ.

Το τηλέφωνο ξαφνικά δε χτυπάει με τον ίδιο ήχο προσμονής.

Καλημέρα και καληνύχτα λαμβάνεις μόνο απο τη μαμά σου.

Τα μηνύματα δεν είναι μια ευχάριστη διακοπή στη ροή της μέρας σου.

Τα σχέδια για το προσεχές μέλλον έχουν όλα ματαιωθεί.

Η αλλιώς… Έχεις χωρίσει!

Χωρισμός | Η αρχή του τέλους:

Συνήθως τα δείγματα ότι μια σχέση τελειώνει είναι μπροστά στα μάτια μας. Αρνούμαστε να τα δούμε εκ πρώτης γιατί η φύση του ανθρώπου είναι αισιόδοξη. Επιπλέον, Οι σχέσεις έχουν αυτή τη μαγεία να φτιάχνουν και να διαλύονται με την ίδια ευκολία οπότε συχνά κλείνουμε τα μάτια σε όλα αυτά που σηματοδοτούν την αρχή του τέλους.

Η εμπιστοσύνη έχει αρχίσει να κλονίζεται. Οι δυναμικές στην έκφραση των συναισθημάτων έχουν αρχίσει να χάνουν τη βαθύτητα τους. Η πλήξη και η δυσφορία έχουν αρχίσει να δίνουν τη θέση τους στη πρότερη χαρά και απόλαυση και ο χρόνος ήδη αρχίζει να μετρά αντίστροφα. Στις παραπάνω περιπτώσεις λήξης μιας σχέσης τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Ακριβώς επειδή έχει ήδη προκύψει κάποια δυσφορία. Η απομάκρυνση συχνά συνοδεύεται και από μια ανακούφιση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και πάλι δεν υπάρχουν δύσκολες στιγμές που ο άλλος σου λείπει και επιθυμείς να τον ξαναδείς και να περάσεις χρόνο μαζί του.

Υπάρχουν όμως και σχέσεις που οι χωρισμοί είναι πιο απότομοι. Πιο βίαιοι και ακριβώς επειδή όλο αυτό δεν έχει δουλευτεί μέσα μας. Οι χωρισμοί μας βρίσκουν εξ’ απροόπτου και η διαχείριση τους είναι μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση. Αυτοί μάλιστα οι απότομοι χωρισμοί είναι κι οι χωρισμοί που υπάρχει ακόμη έρωτας και άρα όπου έρωτας και ανταγωνισμός. Υπάρχει συχνά αποκλειστικότητα και ένταση. Στοιχεία τα οποία αποτελούν και τους παράγοντες που οδηγούν συχνά σε λάθος αποφάσεις που δύσκολα όμως ανατρέπονται.

Χωρισμός | Η επόμενη μέρα:

Η επόμενη μέρα ενός ακραίου και απότομου χωρισμού συνήθως περιέχει μια απέραντη και βαθιά θλίψη. Η συνειδητοποίηση δεν έχει γίνει ακόμα. Ήδη μετράς λίγες ώρες μακριά από τον άλλο. Σιγά σιγά τα κενά στη μέρα και στις στιγμές σας έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους. Μιλάς με φίλους. Συχνά νιώθεις ακόμη κάποια οργή που σε βοηθάει να τα βάζεις πιο εύκολα με την άλλη πλευρά. Κοιτάς συχνά-πυκνά το κινητό μήπως και υπάρξει κάποια ανατροπή. Προσπαθείς να καταλάβεις πώς προέκυψε όλο αυτό, ζυγίζοντας μέσα σου την αξία και την ουσία αυτής της απόφασης. Οι ώρες κυλούν πιο δύσκολα. Η ανάγκη σου για επαφή μεγαλώνει και όταν δε υπάρχει και αγάπη για τον άνθρωπο που έχασες είσαι επιφορτισμένος και με την ανησυχία πως να περνάει αυτός και αν είναι καλά. Ευχόμενος συχνά να είναι καλύτερα από ότι είσαι εσύ.

Τις επόμενες μέρες θα γίνει πλέον συνείδηση η έλλειψη του ατόμου αλλά και θα ξεκαθαρίσει μέσα μας αν η απόφαση ήταν η σωστή ή αν κυριάρχησαν περισσότερο ο ανταγωνισμός και το πείσμα έναντι μιας αγάπης και έρωτα που υπάρχουν πιο βαθιά. Τότε τα πράγματα είναι ίσως ακόμη πιο δύσκολα.

Χωρισμός | Η λύση:

Μαγικές λύσεις στη περίπτωση των χωρισμών δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχει αγάπη εκτίμηση και επιθυμία σίγουρα θα χρειαστεί καιρός να επουλωθούν τα τραύματα. Να κλείσουν οι πληγές.

Βρεθείτε με φίλους, αλλά μείνετε και μόνοι τις στιγμές που το έχετε ανάγκη. Βρείτε τα με τον εαυτό σας χωρίς να τον κατηγορείτε διαρκώς. Προσπαθήστε όσες φορές σκέφτεστε το άτομο που λείπει να αναφέρεστε στα θετικά του. Ο θυμός και η οργή αυξάνουν το διάστημα της ψυχικής έντασης.

Επιχειρήστε να ασχοληθείτε με πράγματα που σας ευχαριστούν χωρίς όμως να πιέζετε τον εαυτό σας σε υπερδραστηριότητα γιατί ο πόνος πρέπει πρώτα να βιωθεί για να φύγει αργότερα. Τέλος αν νιώσετε πραγματική αδυναμία αναζητείστε τη συμβουλή ενός ειδικού γιατί ειδικά στη περίπτωση των χωρισμών βγαίνουν στοιχεία που μπορούμε αξιοποιώντας τα δημιουργικά να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να αποτρέψουμε ίδια λάθη και επιλογές στο μέλλον. Μη σπεύσετε αναγκαστικά στην άμεση αναζήτηση νέου συντρόφου γιατί συχνά δεν είναι παρά μια αδυναμία να δεχτούμε τον εαυτό και τη μοναξιά μας.

Είναι συχνά η ανάγκη μας που μας ωθεί στο να προσπαθήσουμε μια νέα επικοινωνία με τον άνθρωπο που λείπει, όμως αυτό συχνά ενέχει κινδύνους πρώτον γιατί μπορεί να δεχτούμε απόρριψη από την άλλη πλευρά και δεύτερον γιατί μέσα στην ένταση ενός χωρισμού είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε τους ακριβείς λόγους που αποφασίσαμε να διακόψουμε μια σχέση και άρα, υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθούμε σε λάθος αποφάσεις επανασύνδεσης.

Το κριτήριο της σωστής απόφασης

Το κριτήριο βέβαια μιας σωστής η λάθος απόφασης χωρισμού δεν είναι πάντα ξεκάθαρο αλλά κατά τη προσωπική μου άποψη, όταν ένας χωρισμός δε διακατέχεται κυρίως από το αίσθημα της ανακούφισης τότε είναι ένας χωρισμός από μια σχέση που πιθανώς να είχε κι άλλο μέλλον και πράγματα να μας προσφέρει αλλά συχνά είναι δύσκολο να το επικοινωνήσουμε αυτό με την άλλη πλευρά.

Ας μη ξεχνάμε δε ότι οι αποφάσεις χωρισμού δεν είναι πάντα με κοινή απόφαση οπότε μπορεί ενώ εμείς βρίσκουμε πώς η σχέση δεν έχει ακόμη τελειώσει, η άλλη πλευρά να μη συμφωνεί άρα κάθε προσπάθεια επανασύνδεσης να πέφτει στο κενό και στη ματαίωση πράγμα που δεν αξίζει σε κανέναν να το ζει.

Επίλογος:

Τελειώνω με κάτι αισιόδοξο που λέω πάντα στον εαυτό μου σε στιγμές απουσίας:

Οι στιγμές μας με τον άλλο είναι δικές μας και έχουν ήδη τη λάμψη μιας ολόκληρης αιωνιότητας και αυτές δε μπορεί να μας τις πάρει πίσω κανείς. Κάθε τέλος μια αρχή και ποτέ δε ξέρετε ίσως κάποια στιγμή ξαναβρεθείτε κοντά σε μια χαμένη αγάπη αν το θέλετε και υπάρχει ακόμη κάτι ζωντανό εκεί.

Αρθρογράφος: Παναγιώτης Πλουμίδης
Ψυχοθεραπευτής