Ο Τάνταλος | Ελληνική Μυθολογία
Ο Τάνταλος Ελληνική Μυθολογία. Ο Τάνταλος ήταν βασιλιάς της Λυδίας, στο Σίπυλο της Μικράς Ασίας. Κόρη του στην ιστορία αυτή εμφανίζεται η Νιόβη, η πρώτη γυναίκα του ανθρώπινου γένους («Η Νιόβη ως πρώτη γυναίκα του ανθρώπινου γένους»). Γιος του ήταν ο Πέλοπας, ο ήρωας που έδωσε το όνομά του στην Πελοπόννησο της Ελλάδος. Πατέρας του θεωρούνταν ο Δίας ή ο Τμώλος, ένα βουνό της Μικράς Ασίας. Μητέρα του ήταν η Πλουτώ, η κόρη του Κρόνου. Χάρη σε εκείνη η Λυδία ήταν ονομαστή για τον πλούτο της. Τα βουνά έκρυβαν χρυσάφι, το ίδιο και τα ποτάμια της περιοχής. Γυναίκα του Τάνταλου ήταν η Διώνη.
Το τραπέζι του Τάνταλου στους Ολύμπιους θεούς
Ο Τάνταλος πάρα το γεγονός ότι δεν άνηκε στους θεούς, λόγω της καταγωγής του, ως προσκεκλημένος των Ολύμπιων θεών και είχε πάντα θέση στο τραπέζι τους. Σε ένα συμπόσιο στον Όλυμπο προσκάλεσε κι αυτός με τη σειρά του τους Ολύμπιους στη χώρα του. Σε αυτό το γεύμα ο Τάνταλος προσπάθησε να ξεγελάσει τους θεούς με ένα μακάβριο τρόπο. Τους πρόσφερε αντί για το κρέας κάποιου ζώου, τον ίδιο το γιο του. Έσφαξε τον Πέλοπα, τον έκανε κομμάτια και στη συνέχεια τον έβρασε. Ήθελε με αυτόν τον τρόπο να δει εάν θα καταλάβαιναν οι θεοί τη διαφορά.
Οι προσκεκλισμένοι του Τάνταλου όπως ήταν φυσικό κατάλαβαν αμέσως την απάτη. Μόνο μία θεά πρόλαβε να δοκιμάσει από το κρέας. Έλεγαν πώς αυτή ήταν η Δήμητρα, η οποία ήταν στεναχωρημένη για το χαμό της Περσεφόνης και είχε αφαιρεθεί. Η Ρέα αμέσως έσπευσε να συλλέξει τα κομμάτια του Πέλοπα και να τα ενώσει. Επανέφερε το σώμα του παιδιού και το μόνο που έλειπε ήταν να του δοθεί ξανά πνοή. Αυτό το ανέλαβε ο Ερμής.
Ο Πέλοπας βγήκε τώρα από το καζάνι ακόμη ομορφότερος και ζωντανός. Στον ώμο του, στο σημείο που είχε φαγωθεί, έλαμπε τώρα το ελεφαντόδοντο που είχαν τοποθετήσει οι θεοί. Από εκείνη την ημέρα όλοι οι απόγονοι του Πέλοπα γεννιόντουσαν με ένα σημάδι στον ώμο.
Τα αμαρτήματα του Τάνταλου
Ο Τάνταλος έμελλε να γίνει γνωστός για τη φρικιαστική του πράξη αλλά και για άλλα αμαρτήματά του εναντίον των θεών. Ως φιλοξενούμενος στον Όλυμπο είχε την τύχη να μάθει αρκετά μυστικά και κουτσομπολιά των θεών. Τα οποία δεν δίστασε να τα αποκάλυψε στους ανθρώπους. Επίσης, πρόσφερε στους θνητούς την τροφή των αθανάτων, αμβροσία και νέκταρ, τα όποια είχε κλέψει από τους ίδιους.
Ο Τάνταλος είχε ανάμιξη και στην κλοπή του σκύλου του Διός. Ο Πανδάρεως έκλεψε το ζώο και το πήγε στον Τάνταλο στη Σίπυλο να το φυλάξει. Όταν όμως του ζήτησε πίσω το σκυλί εκείνος αρνήθηκε ότι του το είχε δώσει. Με λίγα λόγια ο Τάνταλος προσπάθησε να εξαπατήσει ακόμη και τον ίδιο τον κλέφτη. Ο Δίας όπως ήταν φυσικό δεν άφησε ατιμώρητο ούτε τον έναν ούτε τον άλλο.
Το μαρτύριο του Ταντάλου
Ο Τάνταλος ήταν άπληστος και αλαζόνας. Ήθελε να έχει τα ίδια δικαιώματα και τη ζωή που ζούσαν οι θεοί. Ο Τάνταλος για την βλασφημία του και τα αμαρτήματά του κεραυνοβολήθηκε από το Δία και κατήλθε στον Άδη. Εκεί θα ξεκινούσε η πραγματική και αιώνια τιμωρία του. Τοποθετήθηκε σε ένα λάκκο γεμάτο νερό όπου από πάνω του υπήρχαν δέντρα γεμάτα με καρπούς. Όταν πεινασμένος ο Τάνταλος άπλωνε το χέρι του να κόψει καρπούς τα κλαδιά των δέντρων ανέβαιναν ψηλά με αποτέλεσμα να μη μπορεί να τους φτάσει. Και όταν διψασμένος έσκυβε να πιει νερό αυτό εξαφανιζόταν ή απομακρύνονταν κάτω από τα πόδια του. Η σκηνή αυτή περιγράφεται χαρακτηριστικά σε έργο του Ομήρου.
