Διόνυσος και Ινώ
Διόνυσος και Ινώ Σύμφωνα με μία άλλη διήγηση η Σεμέλη πέθανε αφού γέννησε πρώτα το Διόνυσο. Διηγούνταν στη Λακωνία ότι γέννησε κρυφά το Διόνυσο στο σπίτι του πατέρα της («Διόνυσος, ο γιος της Σεμέλης»). Όταν ο πατέρας της Κάδμος ανακάλυψε την ατιμία έκλεισε μάνα και γιο σε ένα κουτί και τους πέταξε στη θάλασσα. Πλέοντας στη θάλασσα το κιβώτιο ξεβράστηκε στις ακτές τις Λακωνίας. Όταν οι κάτοικοι ανακάλυψαν το κουτί η Σεμέλη ήταν ήδη νεκρή. Την έθαψαν και ανέλαβαν το μεγάλωμα του παιδιού. Εκεί εμφανίστηκε όμως η Ινώ, η αδερφή της Σεμέλης, και προθυμοποιήθηκε να αναλάβει εκείνη την ανατροφή του ανιψιού της.
Για την παραμάνα του Διόνυσου ακούγονται όμως κι άλλες παρόμοιες ιστορίες. Διηγούνταν ότι όταν ο Δίας γέννησε τον Διόνυσο από το μηρό του έστειλε το βρέφος στο βασιλιά Αθάμαντα και τη γυναίκα του Ινώ και το μεγαλώσουν. Η Ήρα όμως επειδή ζήλευε έκανε το ζευγάρι να παραφρονήσει. Το αποτέλεσμα της παράνοιάς τους ήταν ο Αθάμαντας να κυνηγήσει και να σκοτώσει τον γιο τους Λέαρχο περνώντας τον πέρασε για ελάφι. Ενώ η παράφρων μάνα έβρασε το μικρότερο παιδί τους Μελικέρτη και πήδηξε με το νεκρό παιδί στη θάλασσα.
Ο Δίας για να σώσει το γιο του τον μεταμόρφωσε σε κατσίκι και τον έστειλε με τον Ερμή στις Νύμφες του βουνού Νύσα να τον φροντίσουν.
Διόνυσος και Ινώ | Λευκοθέα και Μελικέρτης
Η Ινώ από τότε που έπεσε στη θάλασσα με τον Μελικέρτη ονομάστηκε Λευκοθέα. Με αυτό το όνομα τη βλέπουμε στην Οδύσσεια να δωρίζει στον Οδυσσέα το πέπλο της για να μπορέσει να σωθεί από τη συντριβή του πλοίου του στη θάλασσα. Ο Οδυσσέας έπρεπε μετά να επιστρέψει το πέπλο πετώντας το στη θάλασσα. Το ίδιο πέπλο συναντάμε στα Καβείρια μυστήρια της Σαμοθράκης. Ήταν η κόκκινη κορδέλα που φορούσαν οι μυημένοι για να προστατευθούν από τους κινδύνους της θάλασσας.
Αντίστοιχα, ο Μελικέρτης πήρε το όνομα Παλαίμων και έγινε προστάτης των ναυτικών. Η ιστορία του συνδέεται τόσο με του Διόνυσου όσο με του Γλαύκου, ο οποίος πέθανε μέσα σε ένα βαρέλι με μέλι και έγινε μετέπειτα θεός της θάλασσας. Το όνομα Μελικέρτης είχε σχέση με το μέλι ή με κάποιο γλυκό ποτό που παρασκευαζόταν από το μέλι. Διηγούνταν επίσης ότι ένα δελφίνι μετέφερε το νεκρό σώμα του Μελικέρτη στον Ισθμό της Κορίνθου και ότι προς τιμή του καθιερώθηκαν τα Ίσθμια.
Διόνυσος και Ινώ | Ο Διόνυσος στη θάλασσα
Υπήρχαν πολλές αναπαραστάσεις από την ελληνική μυθολογία που εμφάνιζαν το θεό Διόνυσο επάνω σε ένα πλοίο με κληματαριά. Ή να εμφανίζεται στους ανθρώπους στη στεριά επάνω σε πλοίο με ρόδες που έχει βγει από τη θάλασσα.
Σύμφωνα με μία διήγηση ο Διόνυσος νέος και με όλο το θεϊκό του μεγαλείο βρισκόταν επάνω στο πλοίο ντυμένος με κόκκινο μανδύα όταν τον είδαν από μακριά Ετρούσκοι πειρατές. Περνώντας το θεϊκό παιδί για βασιλόπουλο κατέλαβαν το πλοίο με σκοπό να τον απαγάγουν και να ζητήσουν λύτρα από την πλούσια οικογένειά του. Οι πειρατές αμέσως προσπάθησαν να δέσουν τον Διόνυσο με σχοινιά αλλά ήταν αδύνατον. Σαν από θαύμα κανένα σχοινί δεν στεκόταν επάνω του. Λύνονταν από μόνα τους και έπεφταν στο πάτωμα. Ο τιμονιέρης του πλοίου αμέσως κατάλαβε ότι πρόκειται για πλάσμα με θεϊκή προέλευση και προέτρεψε τους συντρόφους τους να τον αφήσουν ελεύθερο. Πίστεψε ότι ήταν κάποιος από τους Ολύμπιους θεούς. Ο Δίας, ο Ποσειδώνας ή ο Απόλλωνας.
Ο καπετάνιος ωστόσο δεν πίστεψε το ναυτικό του και διέταξε να πάρουν τον πλούσιο νέο μαζί τους. Ο αέρας φούσκωσε τα πανιά και το πλοίο ξεκίνησε. Αμέσως όμως το καράβι άρχισε να πλημμυρίζει με τρεχούμενο κρασί. Το άρωμα μα του ήταν θεϊκό και η γεύση του γλυκιά. Το κατάρτι τυλίχτηκε με κλήμα όπου κρεμόντουσαν τσαμπιά από σταφύλια. Οι πειρατές έμειναν άφωνοι μπροστά στο θέαμα. Οι κωπηλάτες του καραβιού προσπάθησαν να στρέψουν το πλοίο προς τη στεριά για να σωθούν. Ο Διόνυσος όμως μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι που ούρλιαζε και μαζί του εμφανίστηκε μία πελώρια αγριεμένη αρκούδα.
Οι ναυτικοί τρέξανε κατατρομαγμένοι προς τον τιμονιέρη που φαινόταν ο μόνος που δεν είχε χάσει τη ψυχραιμία του. Το λιοντάρι όμως άρπαξε τον καπετάνιο και οι υπόλοιποι άνδρες για να σωθούν έπεσαν στη θάλασσα. Ο Διόνυσος τους μεταμόρφωσε όλες σε δελφίνια. Μόνο τον τιμονιέρη του καραβιού σπλαχνίστηκε. Εκείνον τον έκανε ευτυχισμένο άνθρωπο.
